اطلاعات پروژه:
پروژه اداری شریف در خیابان آزادی، در نزدیکی دانشگاه صنعتی شریف و به سفارش یکی از شرکت های دانش بنیان آن اجرا شده است.معماری ساختمان باتوجه به اینکه به درخواست اساتید برتر این دانشگاه طراحی شده، سعی در یک بیان معاصر و مدرن مطابق گرایش جوانان نخبه کرده است که از سوی دیگر با معماری دهه چهل ساختمان های اصلی دانشگاه شریف هماهنگ باشد.
معماری مجموعه اداری، استفاده از تراس های بزرگ دبل هایت (با ارتفاع دو طبقه) و کاشتن درختهای متعدد در نما بود.
سبزی درختها در تلفیق با رنگ گرم آجر و لعاب ایرانی فیروزه ای معماری را بی ادعا و نشانگر گسترش طبیعت در بستر نما کرده بود.
نمای سبز به صورت دیوار سبز در چندین پروژه مختلف استفاده شده بود ولیکن استفاده از درخت های مرتفع در نما برای ساکنین منطقه و کاربران داخلی جذابیت ایجاد می کرد تا الگوی ساختمان، همجواری با طبیعت تلقی گردد.
فضای سبز و استفاده از گیاهان در تمام فضا ها حتی در پارکینگ ها و جنب نمازخانه و رستوران زیرزمین گسترش یافته است.
در مجله معمار از مهندس صارمی پرسیده بودند در تهران چطور بنایی باید ساخت تا با شهر همگن باشد و نیاز اساسی مردم و شهر و سبک زندگی را جوابگو باشد؟
ایشان حرف جالب زدند:
در تهران ساختمان نسازید، بجایش درخت بکارید. تبلور این جمله نمادین تا حدی در طراحی ساختمان 11 طبقه اداری شریف اتفاق افتاد.
یکی از ضعف های عمده و اصلی ساختمان وجود دیوار برشی در نما بود که معمار قبلی پروژه بخاطر استفاده از سیستم یوبوت با مشورت مهندس سازه انتخاب کرده بود. تصور کنید یک دیوار به طول 7 متر در وسط یک نمای 30 متری محدودیت زیادی برای نما میتواند ایجاد کند.
هوبا دیزاین، معمار اصلی پروژه، از هر جای ممکن و غیر ممکن نور را به داخل فضا جاری کرد تا زندگی و محل کار استفاده کنندگان و کارکنان با این نور جانی تازه بگیرد و یکی از این مکان ها مابین میلگردهای دیوار برشی بود.
علاوه بر این نمای ساختمان یک پخی داشت که با بررسی کارگاه و معمار آنرا به نمای مفید ساختمان اضافه کردند و حدود 80 متر به زیر بنای خالص ساختمان افزوده شد.
فضای داخلی بسیار ساده در عین حال شاداب و پرنور و همجوار با طبیعت خلق شد.
هلدینگ دژان در ترکیبی از سطوح شفاف با استفاده از شیشه سفید مات (که مانند تابلوی وایت برد در فضای اداری کارایی دارد) نور را به داخل راهروها جاری می کند، در عین حالی که دید راهرو ها را به داخل سالن ها می بندد.
این سطوح شفاف در کنار بافت ناصاف آجرهای دستی، فضای متوازنی برای کارکنان ایجاد می کرد و باعث پیوند و یکپارچگی بیرون و درون می شد. مدل آجر میان تهی با لعاب فیروزه ای انسان را به یاد متن کتاب نادر اردلان می انداخت؛ وحدت در کثرت و کثرت در وحدت.
درخت های زیاد در نما مانند باغهای معلق بابل سنت و بدعتی بجا برای معماری هماهنگ با نیاز مردم و شهر محسوب میشود.
ویژگی جالب دیگر نما آنست که در ساعات مختلف روز و شب به خاطر بافت پر و خالی که کاربر داخلی برای تنظیم نور و دید از آن استفاده می کند حالات متنوعی از نورپردازی را ایجاد می کند.
نما بسان موجودی زنده و هوشمند با تغییرات جهت خورشید و فصول مختلف در حین تطابق با ماهیت کار کارفرما ( تولید نرم افزار های دانش بنیان) تاثیر جالبی بر ساکنان محل و مردمی که از کنار ساختمان میگذارند، ایجاد می نماید.
در نهایت هنگامی که مثلث کارفرما، پیمانکار یا سازنده و معمار همسو شوند و روش کار کردن بیزینس مابانه (تاجر مابانه) یا کار کردن صرفا برای ایجاد درآمد در میان نباشد ، کار با تمام توان و دلسوزانه توسط سازنده و معمار میتواند نتایجی و ساخته هایی ماندگار تولید کند. میدان نقش جهان اصفهان بعد از صده های متمادی هنوز کارایی عالی دارد و این ناشی از جهانبینی و نگرش کارفرمای آن بوده که میخواست ساختمان و فضاهایی بسازد که در قید زمان و مکان و صرفا تامین خواسته های ان زمان نباشد.
نگرش و دیدگاه هلدینگ دژان بزرگترین عامل ساخت بناهای ماندگار میشود و اگر این دیدگاه در کارفرما وجود داشته باشد در صورت انتخاب مناسب، وجود اعضای طرح و ساخت ساختمان و روش و منش کاری آنها را نیز در بر میگیرد.
گروه دژان پروژه اداری شریف را با برنامه ای متفاوت و معماری و ساخت منحصر بفرد تبدیل به یکی از شاخص ترین ساختمان های اداری شهر نموده است.
پروژه ای اداری برای یک شرکت دانش بنیان در نزدیکی دانشگاه شریف و بر اساس یک اسکلت بتنی اجرا شده تا طبقه همکف موضوع طراحی در ابتدای کار بوده .
ساختمان پیک آسا با توجه به آنکه توسط اساتید شریف شکل گرفته و از خواسته های اعضای آن شرکت بود که معماری این ساختمان به نوعی مربوط به ساختمان های دانشگاه شریف باشد. از این رو مساله پروژه سعی در ایجاد یک بیان یکپارچه ای که از یک سو خود را با معماری دهه چهل دانشگاه شریف است از سوی دیگر مرتبط با معماری زمان خود.
محل پروژه در یکی از خیابان های نزدیک دانشگاه شریف در کنار یک پارک محلی و پارک طرشت می باشد.
هومن بالازاده (هوبا دیزاین) برای معماری پروزه اداری شریف انتخاب شند.
نظام کالبدی طرح سعی در آن داشته که بتواند از طریق ایجاد فضاهای سبز نزدیک پارک امتدادی از سبزینگی را در فضای شهری به وجود آورد و از سمت دیگر در ارتباط بین ( بن بست اورنگ) یکی از گذرگاه های منتهی به پروژه و خیابان ضلع جنوبی در قسمت همکف یک گذری را ایجاد کرد که از این طریق مرز بین شهر و ساختمان را به گونه ای متفاوت تعریف نمود.
تعریف فضای کار مخصوص طراحی نرم افزار موضوعی بود برای اندیشیدن میان مرز برون گرایی و درون گرایی یک ساختمان اداری.
موضوع های دوگانه ای صلبیت یا شفافیت، قطعیت جداره یا عدم قطعیت جداره، یکپارچگی یا چند گانگی بیان شهری ، حریم عمومی شهر یا حریم خصوصی موضوعاتی است که در سیاست گذاری طراحی به آن نگاه شده و تصمیم طراحی بر ایجاد یک ساختار یکپارچه با حداقل بیان فرم برای رسیدن به یک عدم قطعیت در موضوعات دوگانه ذکر شده بوده.
کاوش در جستجوی ایجاد راه حل برای تعیین و یا از بین بردن مرز بندی فضاهای درونی و بیرونی – کالبد صلب و یا کالبد شفاف
حریم بصری شهر یا فضای درونی ساختمان – دنیای برنامه ریزی نرم افزار و دنیای حقیقی همگی مفاهیمی برای رسیدن به یک ساختار میانه در پروژه را به وجود آورده که از طریق یک کالبد یکپارچه و تک متریال سعی در ایجاد حالتی هم زمانی و یا تعلیق گونه از مفاهیم متضاد در درون پروژه بوده.
بیان متریالی طرح بر اساس آجر بکار رفته در ساختمان های دهه چهل دانشگاه شریف شکل گرفته به گونه ای که یک مدول جدید آجر با ابعاد 32*19.5 با یک فضای خالی ( ابعاد آجر معمول در ساختمانهای دانشگاه 20*10 ) شکل گرفت که تمامی پروژه را شکل داده.
آجر چند هزار ساله و تکنولوژی نرم افزار طراحی کالبد پروژه را تبدیل به یک جداره هوشمند در برابر نور آفتاب و دید نموده که می تواند به صورت هوشمند (بر اساس نور خورشید)باز و بسته گردد.این سیستم از طریق تکنیک نصب خشک و سیستم تکنولوژی هوشمند کنترل پنل های آجری اتفاق افتاده. هدف از این جداره ارائه یک نمادی از فناوری دیجیتال با بیان الکترونیکی از محتوای داخل فضا و بالعکس نسبت به بیرون می باشد.همانگونه که سه پدیده نامادیت(شفافیت)-حسی بودن (ارتباط با جهان خارج)و چند رسانه ای بودن (انتقال داده ها)را مشخصات عصر الکترونیک می نامند در این پروژه سعی در ایجاد نگاهی بینابینی بین این مفاهیم و پدیده های متظاد آنها در جهت تعریف رمز آلود گونه ای به یک ساختمان پیشرو در صنعت الکترونیک شده.مصالح آجر به عنوان نمادی از ساخت کهن و ارتباطش با نماد الکترونیک نیاز به یک ساختار بینابین و عدم قطعی دارد که در این ساختمان سعی در رسیدن به آن شده. گروه دژان در درون پروژه و فضاهای نیمه باز نیز سعی کرد با ادغام مرز بین بیرون و درون ، بتواند یک بیان دوگانه ای از مرز بندی روز و شب –درون و بیرون-فعالیت درونی و شهر برای مخاطبین فراهم نماید. فعالیت درون در جداره بیرونی میتواند نمود داشته باشد و از یک بیان کاملا درون گرا به یک بیان برون گرا (در شب) تغییر نماید. پایبندی به مدول شکل گرفته در کل پروژه باعث شده تا تاکید بیشتری بر یکپارچگی حجم انجام گیرد و در تمامی اضلاع بنا همان مصالح شکل گرفته. سازماندهی درونی پروژه برای بخش محیط کار به صورت فضاهای باز و نیمه باز برای کار بوده که در قسمت های مختلف با فضاهای سبز در میانه خود تعریف شده اند. مهندس علیمراد فولادوند(بنیانگذار و مدیر عامل گروه دژان) در این پروژه فراتر خواستگاهی فراتر از برنامه فیزیکی معمول ساختمان های اداری مطرح نمود، معمار هومن بالازاده (هوبا دیزان) و تمامی دپارتمان های گروه دژان سعی کردند با عملکردی موشکافانه و یکپارچه، پروزه ای ماندگار ایجاد نمایند.