توحید

موضوع یک شراکت در ساخت با تجمیع 2 پلاک همسایه در شهرک غرب با گروه دژان مطرح شد.

جلسات اول با مالکانی که با دیدن کارهای شاخص منطقه، گروه دژان ( مهندس فولادوند) را انتخاب کرده بودند برگزار شد.

گاهی سازنده و معمار  به علت تعدد مالکین، برای همسو نمودن نظرات متناقض آنها با مشکلاتی روبرو بودند.

یکی از مسایل اصلی هم این بود که بر اساس قوانین جدید آتش نشانی (بعد از حادثه حریق ساختمان پلاسکو) پله بایستی در نمای اصلی قرار میگرفت.

این پله تا ارتفاع 110 سانتی متری جانپناه دارد و مابقی آن با هوای آزاد بدون واسطه مرتبط است.

با وجود مزایای این سیستم برای مواقع بحرانی و آتش سوزی، این مساله برای طراحی نمای ساختمان محدودیت زیادی ایجاد می کرد و قسمتی محدوده ورود  نور را تحت تاثیر قرار میداد.

در ابتدا یک معمار پیشنهاداتی برای پلان مجموعه آورده بود و با وجود تغییرات زیاد در پلان، مالکینی را که از لحاظ متراژ زیر بنای مفید و برقراری عدالت در طراحی پلان بسیار حساس بودند قانع نمیکرد. در جلسات بعدی مالکین خودشان نقشه هایی با قوسهای زیاد در پلان و نما آورده بودند که تفاوت چندانی با نقشه هایی که در شهرداری ها یکروزه در چند آلترناتیو ارایه میشود نداشت.

تنشها مابین خود مالکین از سمتی و پلانهایی که جوابگوی خواسته همه آنها نبود اتمسفر نامساعدی ایجاد نموده بود.

بعد از ورود هوبا دیزاین با تدبیر سازنده، گروه دژان  آبی به آتش خصومت آنها ریخته شد.

پلان اولیه  در همان جلسه اول تمامی خواسته های آنها را پوشش داد. برای مثال اکثر مالکین سالنهای بزرگ میخواستند و تفکیک عرصه عمومی و خصوصی ( خوابها) برایشان اهمیت تعیین کننده نداشت. از طرفی شرکت سازنده استانداردهایی را در تمامی پروژه هایش رعایت میکرد که تفکیک عرصه ها از بدیهیات بود.

با وجود متراژ محدود واحد ها ( هر طبقه 2 واحد 130 متری) و این موضوع که توسط معماران قبلی گفته شده بود که در این فضای محدود کار دیگیری نمی توان کرد، هومن بالازاده، معمار پروژه، با چند جابجایی در جانمایی سرویسها(مستر و مشترک و مهمان) با حفظ متراژ مورد نظر کارفرما، حریم ها را هم تا حد قابل قبولی از لحاظ بصری جدا نمود.

مانند پروژه های قبلی گروه دژان، از تمامی ظرفیت پروژه برای ورود نور و هوا به تمامی قسمتهای ساختمان استفاده شد.

مهمترین مساله و نقطه قوت طرح جدید این بود که پلکانی که قبلاً توصیف شد و نقطه ضعف اصلی برای طراحی نما و ورود نور بود، با تدبیر معمارانه تبدیل به عنصری جا افتاده در نمای ساختمان شد.

دست انداز پله ها شیشه self clean یا خود پاک شونده تعریف شد، پیشانی پله ها برای ورود حداکثری نور حذف شد و مهمتر از همه دیوار مابین پله و لابی کوچک جلوی آسانسور به دیوار شیشه ای منطبق با استانداردهای آتش نشانی تبدیل شد.

بدین سان بود که لابی کوچک جلوی آسانسور با ورود نور بزرگتر و دلباز تر شد و پله عنصری کاملا هماهنگ با نما و در هم تنیده دیده شد.

در حالت عادی این پله ها را در مجتمع های مسکونی زیادی میتوانید ببیند که عنصری زائد و جدا از نما و کاملا نا هماهنگ به نظر میرسد.

کانسپت اصلی نما استفاده از درختهای بزرگ در نما بود که با یک ریتم نامتقارندر نما الگوی ساختمان را به باغی عمودی تغییر داد.

گلدانهای زیر هر درخت به ارتفاع یک طبقه کامل است که نصف ارتفاع آن برای کاشت درخت و نصف دیگر آن برای تعبیه محل قرار گیری پکیج و انبار در نظر گرفته شد.

سطح بیرونی این فلاور باکسهای عظیم با تن پوشی از یک سرامیک دست ساز لعاب دار بسان صنایع دستی (سفالگری) ایرانی تکمیل شدو رنگهای لعاب طیف آبی، آبی فیروزه ای و سبز را در بر میگرفت.

این کاشیها رنگ مکمل اخرایی بودند بنابراین گرمای آجر استفاده شده در نما متعادل شد. رنگ سبز درختان  همیشه سبز نما که ارتفاع آنها از 4 متر بیشتر است در کنار رنگ آجر و سرامیک لعاب دار با تعادل با یکدیگر ترکیب شدند و نمایی منسجم و یکپارچه را تشکیل دادند.

برای دیوار جانپناه تراسها و بام معمار مساله ای را مطرح کرد:

با توجه به قدی بودن پنجره ها ( OKB 30 سانتیمتری و ارتفاع 240 سانتیمتری) خود دیوار مانعی برای نفوذ نیمی از نور محیط به داخل واحدها می شد.

از طرفی استفاده از شیشه داخل تراس را کاملا نمایان میکند.

هوبا دیزاین برای این مساله هم ابتکار جالبی انجام داد: ساخت شیشه هایی مات با ضخامت زیاد با استفاده از رنگها آبی و سبز آبی موجود در باکس زیر درختها.

برای تولید این شیشه از نخهای نسوز جهت ایجاد شکافی در دل شیشه استفاده شد و رنگ را به داخل شکافها هدایت کردند.

در اینجا حمایت از صنعتگر ایرانی (هنر شیشه سازی) هم مطرح بود و نرده های شیشه ای چینی به نمای ساختمان راهی نیافتند.

بنابر پیشنهاد معمار از آب خاکستری در جهت فرهنگسازی برگشت آب به چرخه مصرف ساختمان استفاده شد و آب حمام ها بعد از تصفیه برای آبیاری درختان و تامین آب فلش تانکها استفاده شد.

پیشنهاد جالب سازنده (مهندس فولادوند) استفاده از باغچه های کرت بندی شده برای کاشت سبزیجات مصرفی واحد ها بجای روف گاردن مرسوم بود تا این ساختمان در جهت برگشت به ذات بشر و همزیستی با طبیعت و تولید سبز در مقابل فرهنگ مصرف گرایی شهری تبدیل شود.

همانطور که  اشاره شد در ساختمان مسکونی توحید نور به تمام فضاهای داخلی از جمله پارکینگ ها هدایت شد. این نور در کنار گیاهان سبز کاشته شده در تراسها و تک درخت کاشته شده در زیرزمین مجاور پارکینگها و سالن اجتماعات، بصورت نور سبز فضاهای تاریک زیرزمین را روشن کرد و نورگیری اتاق خوابهای مجاور نورگیر را در طبقات با کیفیت متفاوتی انجام داد.

یکی از قسمتهای جالب فضا های داخلی هم طراحی پنت هاوس آخرین طبقه بود که با ایجاد حیاطهای مرکزی کوچک ( سهم مالک از بام)  نور و هوای تازه بالا را به داخل واحد هدایت میکرد.

زندگی ساکنان مجتمع مسکونی توحید تجربه همزیستی آنها در کنار حداکثر سهم آنها در از نور و طبیعت سبز بود. موضوع باغ عمودی برای شهر تهران اگر در شهر به صورت متعدد استفاده شده بود مانند ریه های شهر به تصفیه هوای آلوده و تولید اکسیژن کمک میکرد.

در ضمن سازنده و معمار  مساله مهم را مطرح کردند و با ایجاد یک تفاوت ساختاری در نماهای مرسوم سنگ و فلز  که در تمام شهر گسترش یافته اند، رویکرد جدید آشتی و همزیستی با طبیعت را در جهت فرهنگسازی در  منطقه 2 ( در ادامه پروژه های سبز در حال احداث هلدینگ دژان) مطرح کردند.