در اجرای ایزوگام باید به مدارک فنی شرکت مطبوع و نحوه اجرای ایزوگام توسط تکنسین محترم توجه شود . مواد به کار رفته در ترکیات ایزوگام ها در شرکت های مختلف، با یکدیگر تفاوت داشته و نیازمند دما و شرایط اجرای مختلف هستند .
تکنسین مربوط در هنگام اجرای ایزوگام باید به این شرایط توجه کرده و برای مثال دمای اجرای خود را با دمای مورد نیاز ایزوگام مربوطه هماهنگ کند . همینطور دمای معرفی شده باید در تمام سطح ایزوگام رعایت شود . به وفور مشاهده می شود که تکنسین بدون هیچ گونه دقت در زمان اجرای ایزوگام، برخی نقاط سطح را با اعمال دمایی بسیار زیاد می سوزاند و قیر موجود در ایزوگام شروع به جوشیدن میکند . در نقاط دیگر سطح نیز دمای کافی به ایزوگام نرسیده و به هیچ عنوان به سطح نمی چسبد .
مشکلات اجرا و بی دقتی تکنسین های مربوط در هنگام اجرا باعث بی اعتمادی مجری ها نسبت به ایزوگام شده و این مسئله در صورتیست که ایزوگام به خودی خود دارای هیچ ایراد فنی ای نیست .
یک نکته اجرایی برای تمامی عایق ها
در سطوح عمودی، همیشه بعد از لایه عایق باید لایه محافظ اجرا شود . این لایه وظیفه دارد که در حین بهره برداری هیچگونه صدمه ای به لایه عایق وارد نشود . فقط در صورتی از اجرای این لایه صرف نظر می شود که تضمین شود در زمان بهره برداری، هیچ گونه اتصالاتی ( از قبیل پیچ و یا میخ ) بر روی سطح عمودی اجرا نخواهد شد . در غیر اینصورت یک لایه 5 و یا 10 سانتی متری بعد از لایه عایق چیده می شود .
کارشناس عایق کاری باید موارد بسیار زیادی از جمله فشار منفی آب در سایت، خاک سایت، پوشش سبز و نحوه آبدهی در سایت و دیگر شرایط محیطی تاثیرگذار را اندازه گیری کند و با استناد به نتایج بدست آمده نوع عایق مناسب برای استفاده را معرفی کند . اگر شرایط موجود در سایت به نحوی باشد که عایق های سنتی جوابگو نباشند، باید از عایق های پلیمری استفاده نمود . در برخی موارد علاوه بر لایه عایق آورده شده بر روی بتن سازه ای، باید مواد عایق کننده ای نیز ( مانند مواد روان کننده ) از ابتدا با بتن ترکیب شوند . ترکیب مواد روان کننده با بتن به هیچ وجه به معنی عایق بودن کامل نیست و لایه عایق حتما باید اجرا شود .
در برخی موارد عایق های عادی معرفی شده برای استفاده در سازه های مسکونی جوابگوی نیاز ها در این پروژه ها نیستند، برای مثال برای اجرای بام های سبز، به علت حجم زیاد آب مورد استفاده برای آبیاری گیاهان، عایق های عادی جوابگوی نیاز ها نیستند و عایق های کریستالی بر روی بتن سازه ای اجرا می شوند .
این نوع از عایق به طور کامل عمق بتن زیرین خود را پوشش میدهد و آن را کاملا عایق میکند، به طوری که اگر برای مثال 40 سانتی مترعمق بتن وجود داشته باشد و 39 سانتی متر از آن از بین برود، 1 سانتی متر نهایی نیز عایق است .
دیتیل های مربوط به جلسه پنجم . ( توضیحات مدرس گرامی بر پایه این دیتیل ها ارائه می شود . )
نکات اجرایی شیب بندی و لایه عایق
- شیب بندی سطح نازک کاری اهمیت بسیار کمتری نسبت به شیب بندی سطح عایق کاری داشته و بستگی به طراح دارد، برای مثال در واحد های لوکس برای نازک کاری کف سطح داخلی ممکن است از سنگ های یک تکه Slab استفاده شود که سطحی تراز را در اختیار ما می گذارند .
- عایق در نقطه اتصال سطح عمودی به افقی باید کاسه ای شود تا از نفوذ آب به سطح مجاور جلوگیری شود .
گرچه به ظاهر شیب بندی سطح، آب را به داخل مجرا هدایت خواهد کرد اما آبی که از سطح عمودی به پایین سرازیر می شود در نقطه ضعف فضا ( اتصال 90 درجه دیوار به کف ) می تواند رسوخ کرده و به سازه آسیب برساند . با کاسه ای کردن این قسمت میتوان این نقطه ضعف را برطرف کرد
طبق جزییات ارائه شده توسط سازمان برنامه و بودجه، عایق باید حداقل تا عمق 4 سانتی متر وارد مجرای خروجی آب شود . روش اجرا بدین گونه است که مجری، غلاف محیط مجرا را همانند سطح عایق کاری، قیر و گونی و یا ایزوگام می کند و پس از آب بندی این قسمت، کل سطح مورد نظر را عایق کاری میکند
مجرای خروجی آب باید همیشه نسبت به سایز لوله اعلام شده توسط محاسب، یک سایز بالاتر باشد . بدین دلیل که بعد از وارد کردن عایق به داخل مجرا، قسمتی از سطح آن کاسته میشود و در انتها سطح مفید مجرا به سطح خواسته شده توسط محاسب میرسد . بعضی از شرکت ها با دیدن این مسئله با در نظر گرفتن سطح اشغال شده توسط عایق، سایز لوله های خود را مطابقت داده که در زمان خرید باید به این مسئله دقت شود . در غیر اینصورت میتوان از کف خواب های پلاستیکی یا چدنی استفاده شود . ( دیتیل ریز شماره ( 3 ) )
