آسمانسرای شاهین، فرهنگ، مروارید، ساعد، تراس
به نظر میرسد نیاز های گمشده مردمی که در خانه زندگی میکردند، در زندگی شهرهای جدید مجتمعهای زیستی گم شده است.
درون (داخل خانه)، میانه(حیاط) و بیرون (کوچه و محله) قابل حضور برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان بود.
این نیاز گم شده در پروژه شما چگونه پاسخ داده شده است؟
مشابهت ها:
حذف پاسیو (وویدهای میانی با دید محدود ) برای تامین نور و هوا در فضاهای اصلی
تلاش برای ایجاد کیفیت نزدیک به هم در واحد ها (نقض همه گیری وجود واحد بد، واحد خوب در مجتمعها )
حضور طبیعت در محوطه، فضاهای میانی(تراس و حیاطهای میانی) در نما، حضور نور و هوای طبیعی
تلاش برای ایجاد رشد متوازن اجزای پروژه، تخصیص متناسب منابع به قسمتهای مختلف
توجه به نیاز گروه های سنی مختلف
تراس سبز با متراژ های بیشتر و عمق کافی
توجه به فضاهای درجه 2
توجه به تامین پارکینگ بیشتر از نیاز عادی، تعریض حداقل های استانداردهای عرضی
*ایجاد گستردگی ورود نور مطلوب و دید به اطراف
*جانمایی شفتها و رایزرهای تاسیساتی در مجاورت core ارتباطی (پله ها و آسانسور)
*امکان حضور ساکنین در طبقات میانی و گسترش قسمتهایی از مشاعات در طبقات (باز آفرینی محله ها در میانه ساختمان)
*ایجاد کیفیت و گسترش حد اقل فضاها در فضاهای ارتباطی عمودی و افقی
عدم تداخل بهره برداری از مشاعات با حریم خصوصی ساکنین
*تنوع و ایجاد دانه های کوچک تر برای خورد کردن حجم بزرگ پروژه
سوال مهم چالشی:
به عنوان یک ژنوم قابل تکثیر:
*در مورد طراحی پروژه های مسکونی بزرگ مقیاس به علت حجم زیاد بارگزاری(توده) مانع بصری ایجاد میکنند، چه راه حلی جهت کاهش تبعات این مساله هست؟
*چه روشی باعث پایداری بنا میشود؟ما ساختمانهای نوساز کلنگی در سطح شهر داریم.
*برای توجه و ایجاد راه حلی مساله بهره برداری و زمان استفاده افراد با ویژگیهای مختلف پروژه های مسکونی آتی چه راهکاری دارند؟
